Na een partijtje voetbal België-Colombia ging het weekend traditiegetrouw van start met een bezoek aan een plaatselijke discotheek. Ondertussen beginnen we de grote hits te kennen en beginnen de salsa-pasjes beter en beter te lukken, zeker na een paar glaasjes Aguardiente( de bekende anijsdrank van Colombia). Onze assistent Alexander ging mee zodat we hem ook eens van een andere kant leerden kennen.
Zaterdagnamiddag brachten Hans, Simon, Elisabeth, Dennis, Paulina, een Mexicaanse, een bezoek aan de botanische tuin van Ibague. In het begin zijn er mooie paadjes en perkjes maar na een paar 100 meter kwamen we zowat in een oerwoud terecht. Gelukkig hadden we een gids bij die ons kon wijzen op bijzonderheden. Na een goede wandeling waren we dan bij de 'mirador', uitkijktoren, vanwaar we een mooi uitzicht hadden over de stad, omringd door de bergen.
Zondag bezochten we de watervallen van Chicala. Vol goede moed hadden we afgesproken om 9 uur aan het multicentro om van daaruit te vertrekken. Rond half 11 ongeveer was iedereen gearriveerd en konden we richting bus stappen. Na een hele tijd wachten namen we de bus naar de vertrekplaats van de volgende bus, waar we alweer een goed uur mochten wachten. Uiteindelijk bracht de laatste minibus ons rond 2 uur, samengeperst als sardientjes in een blik, naar de watervallen. Die laatste bustocht was een hele belevenis; als de helling wat te steil werd moest de helft uitstappen omdat de bus er niet op geraakte. Eindelijk aangekomen bij de watervallen zijn we gaan zwemmen en de waaghalzen onder ons namen een duik vanop de rotsen van enkele meters hoog. Na een lekkere maaltijd bestaande uit Sancocho, typisch Colombiaanse soep, was het tijd om terug te keren naar Ibague. Vol goede moed begonnen we terug te stappen richting bushalte, en onderweg werden we opgepikt door een vriendelijke veetransporteur, waarna we allemaal achterin kropen en als 'koeien' naar de bushalte gebracht werden.
Ondertussen is mijn Colombiaans 'gezin' wat verandert: Laura heeft werk gevonden in Bogota en woont nu daar, Carlos José woont voorlopg bij zijn grootouders in het dorpje Espinal. Ik heb in de plaats een Frans-Engelse zus erbij gekregen, Claire-Anne, ze is nog maar enkele dagen in Ibague maar het klikt wel. Ze gaat de komende 6 maanden het Engels bijschaven van de Colombiaanse kinderen.
Hasta la proxima!